Πόσοι ζουν με τη νόσο του Πάρκινσον

συντάκτης: γιατρός Slyusareva L.V.

Ζουν όσο είναι υγιείς, μόνο η ποιότητα ζωής είναι κάπως χειρότερη. Πρόκειται για μια ανίατη χρόνια ασθένεια του νευρικού συστήματος, η οποία δεν επηρεάζει τη διάρκεια της ζωής.

Πολλοί διάσημοι άνθρωποι υπέφεραν από αυτή την ασθένεια και αποσύρθηκαν λίγο νωρίτερα από ότι οφείλονται στην ατέλεια των μεθόδων θεραπείας. Κατά τη διάρκεια της ζωής τους η ασθένεια δεν είχε καμία επίδραση και δεν τους εμπόδιζε να γίνουν εξαιρετικές προσωπικότητες. Ο βασικός κινεζικός κομμουνιστής Mao Zedong, ο ισπανός δικτάτορας Franco, ο μεγάλος Ισπανός ζωγράφος Σαλβαδόρ Ντάλι, ο σύγχρονος ποιητής μας Αντρέι Βοσνεσένσκι και πολλοί άλλοι άνθρωποι έχουν πάθει σχεδόν όλη τη ζωή τους. Με τον καιρό, οι μέθοδοι θεραπείας βελτιώνονται συνεχώς και ένας αυξανόμενος αριθμός ασθενών μπορεί να συνεχίσει να ζει μια πλήρη ζωή.

Ένα άλλο όνομα για τη νόσο του Parkinson είναι μια τρέμουλο παράλυση, αντικατοπτρίζει με ακρίβεια την ουσία της παθολογικής διαδικασίας. Δεν υπάρχει ακόμα πλήρης σαφήνεια σε αυτό το θέμα, πολλά σημεία δεν έχουν μελετηθεί καθόλου.

Σήμερα, οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι η βάση του πόνου είναι ο μαζικός θάνατος των νευρικών κυττάρων που παράγουν ντοπαμίνη. Η ντοπαμίνη είναι απαραίτητη για την ομαλή μεταφορά του παλμού από τις ίνες νεύρου στο μυ. Η αιτία αυτού του θανάτου, κανείς δεν έχει ακόμη βρει, και η νόσος του Πάρκινσον εκδηλώνεται ως εξής:

· Ανεξέλεγκτη τρέμουλο - αρχίζει στα δάχτυλα και χωρίς θεραπεία μπορεί σταδιακά να καλύψει ολόκληρο το σώμα

· Αργή και αδέξια απλών κινήσεων - είναι δύσκολο να πάρετε ένα κουτάλι, χτένα ή οδοντόβουρτσα, η στερέωση του κουμπιού μπορεί να εξελιχθεί σε μια μακρά διαδικασία

· Η ακαμψία των μυών και η απώλεια των αυτοματισμών των κινητήρων - το ντύσιμο, το φωτισμό ή το χτένισμα κατανέμονται σε μια μάζα μικρών αδέξια κινήσεων

· Παραβίαση χειρόγραφου και κατάποσης - συμβαίνει σε πολύ παραμελημένες περιπτώσεις

• Κατάθλιψη και άνοια - σχετίζονται περισσότερο με την ηλικία από την ίδια την ασθένεια.

Η αιτία της ασθένειας δεν έχει τεκμηριωθεί πλήρως. Σε όλες τις χώρες - πλούσιες και φτωχές, νότια και βόρεια, αναπτυγμένες και καθυστερημένες - ο αριθμός των ασθενών είναι περίπου ο ίδιος και κυμαίνεται από 60 έως 140 άτομα ανά 100 χιλιάδες.Οι παράγοντες επηρεασμού της κληρονομικότητας, της κακής οικολογίας, των διατροφικών χαρακτηριστικών και άλλοι συζητούνται αλλά δεν υπάρχει ακόμα συναίνεση . Για κάποιο λόγο, αυτή η ασθένεια επηρεάζεται λιγότερο από τους καπνιστές και τους λάτρεις του καφέ, αλλά μέχρι στιγμής έχει αποκαλυφθεί μόνο στατιστική εξάρτηση.

Σε ολόκληρο τον κόσμο, η παράλυση του τρόμου αντιμετωπίζεται συμπτωματικά, δηλαδή, χρησιμοποιώντας φάρμακα και άλλες μεθόδους για να απαλλαγούμε από τις εκδηλώσεις της νόσου.

Τα φάρμακα χρησιμοποιούνται κυρίως για τη βελτίωση της μετάδοσης νευρικών ερεθισμάτων - λεβοντόπα, βρωμοκρυπτίνη και άλλα, τα οποία έχουν διαφορετικό αποτέλεσμα.

Χειρουργική θεραπεία χρησιμοποιείται όταν οι κινήσεις είναι πολύ αργές. Οι σύγχρονοι χειρουργοί χρησιμοποιούν κυρίως την ακτινολογική μέθοδο, με τη μικρότερη βλάβη στις υγιείς νευρικές δομές του εγκεφάλου.

Μια προσπάθεια αντιμετώπισης βλαστικών κυττάρων έχει ίσο αριθμό υποστηρικτών και αντιπάλων, ιδιαίτερα επειδή δεν έχουν επιτευχθεί σαφώς θετικά αποτελέσματα.

Η πιο αποτελεσματική μέθοδος για σήμερα είναι η νευροδιεγέρσεις. Η ουσία της μεθόδου είναι ότι οι κατεστραμμένες δομές του εγκεφάλου είναι ερεθισμένες από ένα ηλεκτρικό ρεύμα μικρού πλάτους. Η συσκευή είναι παρόμοια με ένα βηματοδότη, μόνο τα καλώδια εμφυτεύονται στον εγκέφαλο. Σημαντική είναι η διατροφή με τη νόσο του Parkinson .

Η ακολουθία είναι η εξής: πρώτα, τα ηλεκτρόδια εισάγονται στις δομές του εγκεφάλου κάτω από τον έλεγχο MRI χρησιμοποιώντας ένα μικροσκόπιο και εφαρμόζεται ένα ρεύμα δοκιμής σε αυτά. Ο ασθενής είναι συνειδητός, ακριβώς στο τραπέζι χειρισμού επιλέγονται οι απαραίτητες παράμετροι ηλεκτροδιέγερσης. Μετά από αυτό, ο νευροδιεγερτής ραμμένο κάτω από το δέρμα του στέρνου. Αμέσως δεν υπάρχει ανάγκη να παίρνετε φάρμακα και μετά την επούλωση ο ασθενής μαθαίνει να ρυθμίζει τις παραμέτρους της διέγερσης.

Η επιστήμη προχωρά - απλά πρέπει να ζήσετε και να περιμένετε νέες μεθόδους θεραπείας της νόσου.