Εμφανίζονται μώλωπες στα πόδια

συντάκτης: γιατρός Martynenko O.V.

Ένα μώλωπας ή ονομάζεται επίσημη ιατρική αιμάτωμα είναι η συσσώρευση αίματος από την κοιλότητα ή ο εμποτισμός μαλακών ιστών. Συνήθως, τα αιματώματα εμφανίζονται μετά την καταστροφική επίδραση οποιουδήποτε παράγοντα (φυσικό, μηχανικό, χημικό). Με τραυματική επίδραση στον ιστό, λαμβάνει χώρα ρήξη των αιμοφόρων αγγείων και εκροή αίματος από αυτά.

Φυσιολογικά χαρακτηριστικά των μελανιών στο πόδι

Η πιο κοινή αιτία των μελανιών στα πόδια είναι οι μώλωπες, η συμπίεση των ιστών ή η αυξημένη ευθραυστότητα των αγγείων. Σε περίπτωση μώλωπας, εμφανίζεται πόνος, ερυθρότητα, πρήξιμο και διαταραχή της λειτουργίας του τραυματισμένου άκρου (οι τραυματισμένοι αναπληρώνουν το άκρο λόγω της αύξησης του συνδρόμου πόνου). Η αυξημένη ευθραυστότητα των αγγείων μπορεί να παρατηρηθεί με την υποβιταμίνωση (ειδικά τις βιταμίνες Α και C), και έστω και μικρές βλάβες μπορεί να οδηγήσουν στην εμφάνιση εκτεταμένων αιματωμάτων. Η εμφάνιση μώλωπες στο πόδι μπορεί να είναι το πρώτο σύμπτωμα των κιρσών. Ο μώλωπος στο πόδι (όπως και σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος) χαρακτηρίζεται από ανθοφορία (που σχετίζεται με το μεταβολισμό της αιμοσφαιρίνης). Στην αρχή, το αιμάτωμα έχει κόκκινο-μωβ χρώμα, επειδή το αίμα του αιματώματος εξακολουθεί να είναι πλούσιο σε οξυγόνο. Στη συνέχεια, η οξυαιμοσφαιρίνη χάνει οξυγόνο και περνάει στην αποκατεστημένη, ενώ το χρώμα των μώλωπες αλλάζει σε κυανό-ιώδες με κοκκινωπό χροιά. Στις επόμενες 6 έως 7 ημέρες, η αποσύνθεση της αιμοσφαιρίνης εμφανίζεται: στην αρχή μετατρέπεται σε μεθαιμοσφαιρίνη και πράσινο χρωμογόνο, οπότε ο μώλωπος γίνεται πράσινος. Στη συνέχεια το verdochromogen μετατρέπεται σε biliverdinibilirubin και το αιμάτωμα γίνεται κίτρινο. Ανάλογα με την ποσότητα του συσσωρευμένου αίματος, οι διαδικασίες ανθοφορίας του αιματώματος μπορεί να διαφέρουν ως προς το μήκος τους (έτσι την 6η - 9η ημέρα οι άκρες του αιματώματος μπορεί να είναι ήδη κίτρινες και το κεντρικό τμήμα τους παραμένει μπλε-ιώδες).

Μώλωπες λόγω αυτοάνοσης ασθένειας

Επίσης συμβαίνει ότι οι μώλωπες στο σώμα αρχίζουν να σχηματίζονται χωρίς τραυματισμό, τότε θα πρέπει να σκεφτείτε μια τέτοια αυτοάνοση ασθένεια όπως μια αυτοάνοση συστηματική αγγειίτιδα ( νόσος Shenlaine-Henoch ή αιμορραγική αγγειίτιδα ). Ο παθογενετικός παράγοντας είναι ότι το τείχος των αιμοφόρων αγγείων αναγνωρίζεται λανθασμένα από τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος ως ξένα και εναντίον του αναπτύσσονται αυτοαντισώματα που προσπαθούν να τα καταστρέψουν. Ως αποτέλεσμα, συμβαίνει η αραίωση του (αυξάνοντας την ευθραυστότητα του) καθώς και η αύξηση της διαπερατότητας του αγγειακού τοιχώματος με την απελευθέρωση στους περιβάλλοντες ιστούς του υγρού τμήματος του αίματος και των ομοιόμορφων στοιχείων. Για να διακρίνει κανείς αυτή τη φοβερή ασθένεια από τη συνήθη υποβιταμίνωση, είναι πιθανό τα παρακάτω σημεία:

- τα αιματώματα με αυτοάνοση αγγειίτιδα εμφανίζονται όχι μόνο στα πόδια, αλλά και σε άλλα μέρη του σώματος.

- ο μώλωπας έχει κανονικό σχήμα, υψώνεται πάνω από τους υγιείς ιστούς, μπορεί να είναι αρκετά μεγάλος και να μην εξαφανίζεται όταν πιέζεται.

- οι μώλωπες συμβαίνουν συμμετρικά (στις περιοχές των γόνατων, των γόμφων και των αστραγάλων).

- μετά την εμφάνιση των εξανθήσεων, ο ασθενής έχει πόνο στις μεγάλες αρθρώσεις, ο οποίος παραμένει για αρκετές ημέρες και έχει πτητικό χαρακτήρα.

- σε 30% των περιπτώσεων πριν εμφανιστεί η μώλωπα, το λεγόμενο κοιλιακό σύνδρομο, το οποίο εκδηλώνεται με τη μορφή σταθερού ή σπασμωδικού πόνου στην κοιλιακή χώρα, η οποία σχετίζεται με αιμορραγία στο τοίχωμα του εντέρου και το μεσεντεριό του. Ο πόνος στην κοιλιά μπορεί να συνοδεύεται από έμετο "χώμα καφέ" (υπό την επίδραση του υδροχλωρικού οξέος, το αίμα γίνεται καφετί), μελενά (αίμα στα κόπρανα). Σε μερικές ημέρες αυτά τα συμπτώματα μπορεί να εξαφανιστούν, γεγονός που παίζει σημαντικό ρόλο στη διαφορική διάγνωση αιμορραγικής αγγειίτιδας με οξεία χειρουργική παθολογία.

- η έναρξη ή η επιδείνωση της περιγραφόμενης συμπτωματολογίας μπορεί να δώσει την αυξημένη ή αυξημένη ηλιακή ακτινοβολία (κατά τη διάρκεια της ανάπαυσης στη θάλασσα).

Μώλωπες στα πόδια ως αποτέλεσμα κληρονομικών ασθενειών

Αυτό το τμήμα αιτιών περιλαμβάνει τέτοιες ασθένειες όπως αιμοφιλία και θρομβοπενία (νόσο von Willebrand). Η αιμοφιλία είναι μια κληρονομική ασθένεια που μεταδίδεται από τους γονείς. Το γονίδιο της αιμοφιλίας συνδέεται με το φύλο (με το χρωμόσωμα Χ) και είναι υπολειπόμενο σημείο (εάν το δεύτερο χρωμόσωμα Χ δεν περιέχει παθολογικό γονίδιο, η ασθένεια δεν θα εκδηλωθεί). Βασικά, είναι άρρωστα αγόρια, επειδή το γενετικό σύνολο τους περιέχει μόνο ένα Χ-χρωμόσωμα και να πάρει το αγόρι της αναγκαστικά να αρρωστήσει με αιμορροφιλία. Με την αιμοφιλία, ο παράγοντας VIII της πήξης του αίματος μειώνεται, έτσι παραβιάζονται οι διαδικασίες της αιμόστασης. Υπάρχουν τρεις βαθμοί σοβαρότητας αυτών των εκδηλώσεων: ήπιες, μέτριες και σοβαρές. Με ήπια σοβαρότητα, σχηματίζονται αιματώματα στις περιοχές των τραυματισμών και στην περιοχή των μεγάλων αρθρώσεων, με μέτριες και σοβαρές αιμορραγίες στα εσωτερικά όργανα.

Η θρομβοπενία, ή η νόσο του von Willebrand, είναι μια αυτοάνοση ασθένεια στην οποία τα ελαττωματικά αιμοπετάλια παράγονται στον μυελό των οστών. Ο οργανισμός του ασθενούς αναγνωρίζει τα αιμοπετάλια του ως ξένα και παράγει αντισώματα εναντίον τους. Για το λόγο αυτό, το επίπεδο των αιμοπεταλίων στο αίμα μειώνεται απότομα (έως και 30 - 50 χιλιάδες με ρυθμό 180 - 270 χιλιάδες), σε σχέση με τα οποία εμφανίζεται η αιμάτωση.

Μώλωπες στα πόδια λόγω διαταραχής των εσωτερικών οργάνων

Η αυξημένη αιμορραγία μπορεί να σχετίζεται με εξασθενημένη ηπατική λειτουργία. Όπως είναι γνωστό στο ήπαρ, παράγεται η βιταμίνη Κ και οι περισσότεροι παράγοντες πήξης. Τέτοιες ασθένειες όπως η ηπατίτιδα και η κίρρωση διαταράσσουν την παραγωγή αυτών των σημαντικών συστατικών που παρέχουν αξιόπιστη αιμόσταση στο σώμα.

Αυξημένος σχηματισμός αιματοειδών στο σώμα μπορεί να είναι με υπέρταση, νεφρική νόσο, ρευματισμούς και χρόνια αμυγδαλίτιδα.

Θεραπεία των μελανιών στα πόδια

Η θεραπεία ενός αιμάτωματος εξαρτάται από την αιτία και το μέγεθος του. Με εκτεταμένα αιματοειδή με μαζικές αιμορραγίες, η χειρουργική θεραπεία παρουσιάζεται με το άνοιγμα της κοιλότητας του αιματώματος και την εκκένωση του περιεχομένου του. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο ασθενής πρέπει να αντιμετωπιστεί με αντιβιοτικά και μια καθημερινή αλλαγή στο ασηπτικό επίδεσμο.

Τα μικρά αιματώματα μπορούν να αντιμετωπιστούν συντηρητικά. Η επιφάνεια του μώλωπας μπορεί να λιπαίνεται με αλοιφή τροξεβαζίνη και ηπαρίνη, η οποία θα διευκολύνει την ταχεία ανίχνευση και μείωση του οιδήματος. Με σοβαρό πόνο, μπορείτε να πάρετε παυσίπονα. Το δημοφιλές φάρμακο για μώλωπες και μώλωπες είναι δημοφιλές σε αυτή την ασθένεια.

Εάν η αιτία του μελανιού είναι αυξημένη ευθραυστότητα των τριχοειδών αγγείων, τότε θα πρέπει να σκεφτείτε τη θεραπεία της υποσιταμίνωσης. Πρώτα απ 'όλα, απαιτείται πλήρης διατροφή πλούσια σε βιταμίνη C (χόρτα, εσπεριδοειδή, τριαντάφυλλο, φραγκοστάφυλα, ντομάτες). Η συνθετική βιταμίνη μπορεί να αγοραστεί σε οποιοδήποτε φαρμακείο με τη μορφή βιταμινών ή ως μέρος ενός πολυβιταμινούχου συμπλόκου.

Εάν τα αιματώματα στο σώμα σχηματίζονται ως αποτέλεσμα της διάσπασης του ενδοκρινικού και του νευρικού συστήματος, τότε συνιστάται να συμπεριλάβετε στη διατροφή σας τρόφιμα πλούσια σε βιταμίνη R (ρουτίνα). Η επαρκής πρόσληψη αυτών των βιταμινών οδηγεί σε εξομάλυνση του επιπέδου του ασβεστίου στο σώμα, γεγονός που συμβάλλει στην ενίσχυση των αιμοφόρων αγγείων και στην κανονική διαπερατότητα του.

Έτσι, μπορεί να υπάρχουν πολλές αιτίες μώλωσης στα πόδια και αν παρατηρηθεί μια τέτοια τάση, είναι καλύτερα να συμβουλευτείτε αμέσως έναν γιατρό ώστε να μην χάσετε το χρυσό χρόνο που μπορεί να χάσετε. Η αιτιώδης εμφάνιση αιματοειδών στα πόδια είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη στα παιδιά, επειδή αυτή μπορεί να είναι η πρώτη εκδήλωση κληρονομικής νόσου.