Εξόντωση της πληγής: αιτίες και συμπτώματα

Συντάκτης: χειρουργός Yurevich VV

Όποια και αν είναι η χειρουργική επέμβαση στην οποία εκτίθεται ένας ασθενής, αυτός, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, συνεπάγεται την επιμόλυνση του τραύματος.

Δυστυχώς, ακόμη και μια ιδανικά πραγματοποιούμενη χειρουργική επέμβαση συχνά επισκιάζεται από ένα τόσο ενοχλητικό φαινόμενο όπως η φρύξη.

Ποια είναι η εξόντωση της πληγής; Μια εξάντληση του τραύματος είναι ο σχηματισμός και η συσσώρευση πύου στους μαλακούς ιστούς του τραύματος στην πρώιμη ή όψιμη μετεγχειρητική περίοδο. Κανονικά, οποιαδήποτε διαδικασία επούλωσης πληγών συνοδεύεται από διαφορετικό βαθμό φλεγμονής. Κατά κανόνα, η φυσική φλεγμονώδης αντίδραση υποχωρεί εντός τριών έως πέντε ημερών, και αργότερα η πληγή θεραπεύεται χωρίς χαρακτηριστικά. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, η φλεγμονώδης αντίδραση στο τραύμα υπερβαίνει τα όρια του φυσιολογικού κανόνα, γεγονός που με τη σειρά του οδηγεί στον σχηματισμό πύου.

Αιτίες της εξόντωσης της πληγής

Ποιους είναι οι λόγοι για την εξάντληση της πληγής;

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η συσσώρευση πύου στην πληγή συμβαίνει για τους ακόλουθους λόγους:

1) Η παρουσία λοίμωξης στο τραύμα. Η μόλυνση μπορεί να εισέλθει στην πληγή με διάφορους τρόπους. Τις περισσότερες φορές αυτό συμβαίνει σε εκείνες τις περιπτώσεις όπου γίνεται χειρουργική επέμβαση για οποιαδήποτε πυώδη διαδικασία στο σώμα. Για παράδειγμα, συμβαίνει με τέτοιες ασθένειες όπως πυώδης σκωληκοειδίτιδα, πυώδη φλεγμονή των προσαρτημάτων της μήτρας, χειρουργική επέμβαση για πυώδη πνευμονικές αλλοιώσεις κ.ο.κ. Ακόμη και με ιδανικά πραγματοποιημένους χειρισμούς κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, μερικά από τα βακτηρίδια από την πυώδη εστίαση εισέρχονται στην πληγή, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις οδηγεί στην εξόντωση.

Ένας άλλος λόγος για την έναρξη μιας πληγής είναι πολύ λιγότερο ευχάριστος - αυτή είναι μια παραβίαση των κανόνων της ασηψίας και της αντισηπτικής στην πράξη. Αυτό το είδος εξαπάτησης συμβαίνει όταν συμβαίνει μόλυνση, για παράδειγμα, όταν τα χέρια ή το χειρουργικό πεδίο του χειρουργού αντιμετωπίζονται ανεπαρκώς πριν από τη χειρουργική επέμβαση, χρησιμοποιώντας κακώς αποστειρωμένα όργανα, υλικό ράμματος, χειρουργικό εσώρουχο. Επίσης, η λοίμωξη στο τραύμα μπορεί να πάρει μετά τη χειρουργική επέμβαση, η οποία συμβαίνει με τα επιδέσμους, όταν ο εργαζόμενος στον τομέα της υγείας δεν φοράει μάσκα, δεν χρησιμοποιεί αποστειρωμένα γάντια και τα παρόμοια. Ή ο ασθενής εμπλέκεται σε αυτοθεραπεία και χρησιμοποιεί εσφαλμένα αλοιφές από πυώδη πληγές .

Εάν η μόλυνση στο τραύμα αποτρέπεται σε περιπτώσεις σοβαρής πυώδους διαδικασίας, είναι συχνά αδύνατο, η μόλυνση με μη αποστειρωμένο υλικό κατά τη διάρκεια της επέμβασης είναι ακαθάριστο ιατρικό λάθος.

2) Φωτεινή φλεγμονή στο τραύμα μπορεί να συμβεί χωρίς μόλυνση. Αυτό το είδος εξαπάτησης των τραυμάτων συμβαίνει σε άτομα με αυξημένη ευαισθησία του σώματος. Παρά το γεγονός ότι το σύγχρονο υλικό επίδεσης και ράμματος, καθώς και διάφορες προσθέσεις, αποχετεύσεις και άλλα εμφυτεύματα είναι πρακτικά αβλαβή για το ανθρώπινο σώμα, σε ορισμένες περιπτώσεις ο οργανισμός «δεν τα παίρνει» και προσπαθεί να τα αποκόψει με κάθε δυνατό τρόπο. Μια τέτοια διαδικασία αλλοτρίωσης εξωγήινων υλικών σχεδόν πάντα τελειώνει με εξαφάνιση.

3) Η επικάλυψη του τραύματος μπορεί να συμβεί σε ασθενείς με εξασθενημένη ανοσία. Έτσι, αποδεικνύεται αξιόπιστα ότι οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε διάφορες παρεμβάσεις που έχουν σοβαρές χρόνιες παθήσεις εσωτερικών οργάνων (ήπαρ, καρδιά, πνεύμονα, νεφρό, διαβήτη, HIV λοίμωξη και άλλα) υποφέρουν από πληγές αρκετές φορές συχνότερα από υγιείς .

Συμπτώματα και θεραπεία της εξοντώσεως των πληγών

Παρά τον λόγο που οδήγησε στην εξόντωση του τραύματος, τα συμπτώματά του στις περισσότερες περιπτώσεις είναι τα ίδια. Αυτά περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

1) Ο συνεχής πόνος στο τραύμα, που διαρκεί πολύ καιρό μετά τη χειρουργική επέμβαση, μερικές φορές μέχρι και αρκετές εβδομάδες και συχνά είναι παλλόμενος ή γυρίσματα στη φύση (συνήθως ο έντονος πόνος μετά το χειρουργείο σπανίως υπερβαίνει τις 2-4 ημέρες και αντιστοιχεί στη φυσική φλεγμονώδη διαδικασία που λαμβάνει χώρα οποιαδήποτε πληγή).

2) Υψηλή θερμοκρασία σώματος, η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις αυξάνεται το βράδυ και υπερβαίνει τους 38,0-38,5 ° C.

3) Σημάδια φλεγμονής στο τραύμα, που διαρκούν περισσότερο από 2-4 ημέρες. Αυτές περιλαμβάνουν ερυθρότητα του δέρματος γύρω από το τραύμα, πρήξιμο, αυξημένη τοπική θερμοκρασία στο τραύμα (πληγή θερμή στην αφή)

4) Τα ρητά σημεία της πυώδους διαδικασίας - όταν το πύο απελευθερώνεται μέσω των ράμματα του τραύματος ή ακόμα και μετά την αφαίρεσή τους.

Αυτά τα συμπτώματα δεν μπορούν ποτέ να αξιολογηθούν χωριστά. Μόνο μια περιεκτική αξιολόγηση αυτών επιτρέπει την ακριβή και έγκαιρη διάγνωση αυτής της επιπλοκής.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η εξάντληση του τραύματος δεν είναι τόσο σπάνια και συμβαίνει σύμφωνα με διαφορετικά δεδομένα στο 1-15% όλων των χειρουργικών επεμβάσεων (κατά μέσο όρο, το ποσοστό αυτό είναι 5%). Κατά κανόνα, η πυώδης διαδικασία αναπτύσσεται 3 ημέρες μετά την επέμβαση και φτάνει στο μέγιστο μέχρι το τέλος της πρώτης εβδομάδας. Όταν ο ασθενής βρίσκεται στο νοσοκομείο κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας μετά την επέμβαση, ο γιατρός το αναγνωρίζει πολύ εύκολα και λαμβάνει τις κατάλληλες ενέργειες. Εντούτοις, σε μερικές περιπτώσεις, για παράδειγμα, σε βαθιά πυώδη διεργασίες, ασθενή ανοσία, σοβαρές ταυτόχρονες ασθένειες, τσούξιμο μπορεί να αναπτυχθεί, όπως ήταν, ανεπαίσθητα σε μεταγενέστερη ημερομηνία.

Η θεραπεία της έκφρασης του τραύματος συνήθως μειώνεται στο άνοιγμα του τραύματος είτε με αφαίρεση των ράμματα στην πρώιμη μετεγχειρητική περίοδο είτε με επανενεργοποιητική επέμβαση στο ήδη επουλωμένο τραύμα και εκκένωση της πυώδους εκκρίσεως και μετέπειτα επεξεργασία της πληγής με αντισηπτικά διαλύματα μέχρι να θεραπευθεί τελείως. Αυτό ονομάζεται πρωτογενής χειρουργική θεραπεία της πληγής

Και τελικά θα ήθελα να πω ότι κάθε πυώδης διαδικασία είναι δυνητικά επικίνδυνη για το ανθρώπινο σώμα και είναι γεμάτη με σοβαρούς εθισμούς μέχρι τη μόλυνση του αίματος και του θανάτου. Γι 'αυτό και με την παραμικρή αδιαθεσία μετά από οποιαδήποτε επέμβαση και, ειδικά με την παρουσία συμπτωμάτων εξαγνισμού, θα πρέπει να συμβουλευτείτε αμέσως έναν χειρουργό.