Τι να κάνει με μια σπασμένη πλευρά

Συντάκτης: Surgeon Denisov M.M.

Η δημοσίευση παρέχει συνοπτικά πληροφορίες για το τι πρέπει να γίνει με ένα σπασμένο πλευρό. Έτσι, κατά μέσο όρο, τα κατάγματα των πλευρών αποτελούν το 15% όλων των τύπων τραυματισμών των οστών. Ο μηχανισμός της βλάβης σε αυτή την παθολογία μπορεί να είναι είτε άμεσος είτε έμμεσος. Ένα παράδειγμα έμμεσου μηχανισμού είναι το κάταγμα των νευρώσεων στα πλευρικά τμήματα με συμπίεση του θώρακα στην πρόσθια κατεύθυνση. Λόγω του γεγονότος ότι οι νευρώσεις είναι καλά συνδεδεμένες μεταξύ τους, δεν υπάρχει μετατόπιση θραυσμάτων σε σημαντικούς όγκους.

Κλινική.

Αμέσως μετά το κάταγμα, το θύμα παραπονιέται για δυσκολία στην αναπνοή, την οποία περιγράφει ως αδυναμία αναπνοής και έντονο πόνο εντοπισμένο στο σημείο τραυματισμού. Όταν βήχετε, ο πόνος εντείνεται και παίρνει έναν απότομο χαρακτήρα. Επομένως, η όλη συμπεριφορά του ασθενούς είναι ήπια: κινείται αργά, βγάζει τα ρούχα του, αναπνέει επιφανειακά για να μειώσει τον όγκο των αναπνευστικών κινήσεων. Στην περίπτωση που τα κατάγματα των πλευρών εμπλέκουν τους πνεύμονες στη διαδικασία, αρχίζει η αιμόπτυση και το υποφυσιακό εμφύσημα αναπτύσσεται στην περιοχή του κατάγματος. Λεπτομερείς πληροφορίες στο υλικό είναι μια επείγουσα βοήθεια για πνευμονική αιμορραγία .

Διαγνωστικά.

Όταν ένα θύμα απευθύνεται σε γιατρό, αξιολογούνται και διευκρινίζονται οι συνθήκες και η φύση του τραυματισμού (από ποια πλευρά έπεσε, από ποιο ύψος, τι χτυπήθηκε το χτύπημα και τα παρόμοια). Κατά την εξέταση, εφιστάται η προσοχή στη συμμετοχή του θώρακα στην πράξη της αναπνοής, δηλαδή στην ομοιομορφία του δεξιού και του αριστερού μισού.

Συχνά στην περιοχή του κατάγματος, εμφανίζεται ένα οδυνηρό οίδημα. Ο γιατρός ζητά από το θύμα να πάρει μια βαθιά ανάσα. Σε αυτή την προσπάθεια στο ύψος της έμπνευσης υπάρχει ένας αιχμηρός πόνος, σε σχέση με τον οποίο ο ασθενής σταματά τη συνέχιση της έμπνευσης. Αυτό το σύμπτωμα ονομάστηκε "διακοπή της εισπνοής". Πρέπει να σημειωθεί ότι με τα μώλωπα των πλευρών το σύμπτωμα αυτό απουσιάζει.

Κατά την ψηλάφηση ο γιατρός αποκαλύπτει πόνο, στο σημείο της μέγιστης πόνος - μια παραμόρφωση με τη μορφή βημάτων, η οποία δείχνει κάταγμα.

Σε περίπτωση που ένας γιατρός υποψιάζεται επιπλοκές, εκτός από εξέταση και ψηλάφηση, γίνεται υπερηχογράφημα του στήθους και των κοιλιακών οργάνων. Η καλύτερη μέθοδος είναι η ακτινογραφία.

Επιπλοκές.

Οι κύριες επιπλοκές είναι: πνευμοθώρακας (συσσώρευση αερίων στην υπεζωκοτική κοιλότητα), πληγή και μώλωπες του πνεύμονα και της καρδιάς, ρήξη της διαστολικής αρτηρίας, που οδηγεί σε εσωτερική αιμορραγία. Ποιοτικό υλικό σχετικά με τα συμπτώματα της εσωτερικής αιμορραγίας θα βοηθήσει στην αποφυγή λαθών.

Επιπλέον, είναι δυνατό να βλάψουν τα όργανα της κοιλιακής κοιλότητας και του οπισθοπεριτοναϊκού χώρου (σπλήνα, νεφρά, ήπαρ). Επομένως, για να αποφευχθούν διαγνωστικά σφάλματα, οι ελάχιστοι χειρισμοί πρέπει να περιλαμβάνουν μελέτη της κατάστασης του θώρακα, παλμού, πίεσης αίματος, ανάλυσης αίματος και ούρων.

Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται σε πολλαπλά κατάγματα, καθώς αποτελούν τεράστια απειλή για τη ζωή του θύματος, οδηγώντας στην ανάπτυξη οξείας αναπνευστικής ανεπάρκειας και υπεζωκοτικής καταπληξίας.

Θεραπεία.

Εάν ο ασθενής βρίσκεται σε ικανοποιητική κατάσταση, είναι δυνατή η κατάρρευση περισσοτέρων από δύο πλευρών και δεν υπάρχουν επιπλοκές, είναι δυνατή η θεραπεία στο σπίτι. Σε άλλες περιπτώσεις, ο ασθενής πρέπει να νοσηλευτεί.

Η πρώτη ιατρική βοήθεια αρχίζει με τη χορήγηση φαρμάκων για τον πόνο (για παράδειγμα, promedol). Κατά τη διάρκεια της μεταφοράς είναι απαραίτητο να κολλήσετε σφιχτά τον θώρακα. Σε ηλικιωμένους, αυτή η χειραγώγηση δεν πρέπει να πραγματοποιηθεί, λόγω του υψηλού κινδύνου εμφάνισης πνευμονίας.

Θεραπευτική αγωγή είναι η χρήση μπλοκαρίσματος αλκοόλης-προκαϊνης, η οποία συνίσταται στην εισαγωγή στην θέση της κάκωσης προκαϊνης και αλκοόλης, μετά την οποία εξαφανίζεται ο πόνος. Υποχρεωτικό είναι ο διορισμός των αποχρεμπτικών (βρωμοεξίνη, ταζίνη), της αναπνευστικής και θεραπευτικής γυμναστικής.

Το δάγκωμα των νευρώσεων γίνεται μέσα σε ένα μήνα.

Σε περίπτωση που η σύντηξη δεν συμβεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι νευρώσεις στερεώνουν τον πλαστικό δίαυλο. Για αυτό, μια ειδική πλάκα πολυαιθυλενίου θερμαίνεται σε ζεστό νερό και εφαρμόζεται στο στήθος στην περιοχή του θραύσματος, διαμορφώνοντας το σχήμα της κατά μήκος του περιγράμματος της επιφάνειας του σώματος. Στη συνέχεια, με τη διάτρηση του δέρματος με μια ημι-οβάλ χειρουργική βελόνα, η ραφή σφραγίζεται. Το ελαστικό αφαιρείται μετά από 3 εβδομάδες.

Σε περίπτωση που ένα κάταγμα των νευρώσεων έλαβε χώρα στα αριστερά ή δεξιά του στέρνου, καταφεύγετε σε σκελετική έλξη. Η ουσία αυτής της διαδικασίας είναι ότι με μια βελόνα με τοπική αναισθησία, ένα σύρμα με αντιδιαβρωτικές ιδιότητες γύρω από το στέρνο μεταφέρεται γύρω από το στέρνο και μεταφέρεται στο μπλοκ. Το τέντωμα εκτελείται για δύο έως τρεις εβδομάδες.

Απομονώστε τα αποκαλούμενα τελικά κατάγματα, τα οποία χαρακτηρίζονται από κάταγμα της νευρώσεως σε διάφορα σημεία, γεγονός που οδηγεί στην απώλεια του μικρότερου τμήματος. Μια αποτελεσματική μέθοδος θεραπείας σε αυτή την περίπτωση είναι η οστεοσύνθεση, η οποία διεξάγεται με τη βοήθεια ειδικής συσκευής, χάρη στην οποία το ελεύθερο μέρος είναι σταθερό. Με τη συρραφή με αυτό τον τρόπο, ακόμη και τις μισές από τις σπασμένες πλευρές κατά μήκος δύο γραμμών, εξασφαλίζεται μια καλή σταθεροποίηση του κινητού τμήματος.